نمی دونم چی بنویسم! 30 دقیقه از روز سه شنبه گذشته! قلبم درد می کنه! یه عالمه درس نخونده دارم! هزارتا فکر جور واجور توی کلم!!!

نمی دونم چی کار کنم!

اصلا مگه باید کاری بکنم؟

بعد از ظهری با بابام رفتیم یه همایش.جالب بود. یه خورده به اطلاعاتم اضافه شد.اما همش یه استرس توی وجودم بود اونم امتحانای هفته ی دیگس! بهشون فکر که می کنم  بدنم می لرزه.منی که اصلا عین خیالم نبود.پارسال بدون اینکه حتی یه صفحه بخونم می رفتم سر جلسه امتحان!واسم اصلا مهم نبود.ولی الآن واقعا از امتحان نهایی می ترسم!

امتحان نهایی یه طرف، آینده ی مبهمی که واسه خودم می بینم یه طرف!واقعا از زندگی آیندم می ترسم!یه دلهره همیشگی همرامه

یه همراهی ِ ناخواسته و اجباری.

خیلی وقتا می زنم به بی خیالی! می گم این روزا هم می گذرن. اما بعدش که فکر می کنم می بینم شاید (حتما) از چیزایی غافل بشم که واقعا در آینده پشیمونی رو داشته باشه که سودی نداره.نمی دونم چه جوری از این ضرر احتمالی (حتمی) جلوگیری کنم.نمی شه. نمی دونم ولی می تونم!

همه چی خوب می شه!

پ.ن:از ساعت 8 قرار ِ‏درس خوندن رو شروع کنم!اینم فقط به خاطر یه دوست خوب و عزیز ِ‏ که خیلی کمکم کرده .ایشالله بتونم خوبیاش رو جبران کنم

¤ نویسنده:علی اسماعیلی